Αερακτικά Πρόσθετα Σκυροδέματος : Αναλυτικά

Τα αερακτικά πρόσθετα (Air entrainers) παρά το γεγονός ότι δεν είναι ευρέως γνωστά αποτελούν μία πολυ σπουδαία κατηγορία των προσμίκτων. Ονομάζουμε τα πρόσμικτα εκείνα που επιτρέπουν σε μία ελεγχόμενη ποσότητα φυσαλίδων αέρα, ομοιόμορφα κατανεμημένων, να ενσωματώνονται κατά την ανάμιξη και να παραμένουν κατά την σκλήρυνση του σκυροδέματος. Χρησιμοποιούνται για τη μακροχρόνια αντιπαγετική προστασία του μπετόν και της αντίστασής του, έναντι των κύκλων πήξης-τήξης, καθ' όλη τη διάρκεια της λειτουργικής του ζωής.

Είναι υγρά χημικά κατά βάση από σουλφουριωμένους υδρογονάνθρακες. Προστίθενται στο σκυρόδεμα κατά την επεξεργασία της νωπής φάσης εισάγοντας στο μπετόν, ελεγχόμενης διαμέτρου φυσαλίδες αέρα, σε ποσοστό 4-7% κατ' όγκον σκυροδέματος. Το ποσοστό αυτό είναι ανάλογο του μεγέθους των χονδρόκοκκων αδρανών που υπάρχουν στο σκυρόδεμα αλλά παρ' όλα αυτά είναι το προβλεπόμενο σε περιπτώσεις έργων που υπόκεινται σε σημαντικές θερμοκρασιακές μεταβολές.


 Μεγαλύτερα ποσοστά ενώ δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα στην αντίσταση κατά του παγετού, μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλες μειώσεις των μηχανικών αντοχών του σκυροδέματος.



Τα αερακτικά χρησιμοποιούνται σε έργα μείζονος σημασίας, όπου υπάρχει εμφανές σκυρόδεμα εκτεθειμένο στον κίνδυνο του παγετού ή χρήζει προστασίας έναντι στη διαβρωτική παγοποίηση του διεισδύοντος νερού. Για παράδειγμα είναι τα αεροδρόμια, οι γέφυρες, τα λιμενικά έργα. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται σε υδραυλικά έργα και γενικά σε όλα εκείνα που υπάρχουν αυξημένα επίππεδα υγρασίας και το ανεπίχριστο μπετόν εκτίθεται σε συνθήκες παγετού.

Διευκρινίζεται ότι η χρήση τους δεν είναι απαραίτητη σε σκυρόδεμα που προορίζεται για εσωτερικούς χώρους, μιας και δεν υπόκειται σε κύκλους ψύξης - απόψυξης, όπως επίσης και η παρουσία τους κατά τη νωπή φάση δεν προστατεύει από παγοπληξία το νωπό μπετόν.

Πώς λειτουργεί?
Καθώς το εμφανές σκυρόδεμα προσβάλλεται εύκολα από τον παγετό και το νερό διεισδύει μέσα στους πόρους του, όταν η θερμοκρασία πέσει, μετατρέπεται σε πάγο αυξάνοντας τον όγκο του κατά 8% περίπου. Επόμενο είναι να ασκούνται μεγάλες πιέσεις πάνω στα τοιχώματα των πόρων, τέτοιες που να προκαλούν μη ανατάξιμες παραμορφώσεις. Το σκυρόδεμα γίνεται σιγά-σιγά εύθρυπτο επιφανειακά και έχουμε αυτοαπομάκρυνση λεπτών υλικών. Τα αερακτικά δύνουν λύση στο πρόβλημα εισάγοντας στο τσιμεντοπολτό μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα ελεγχόμενης ποσότητας, διαμέτρου και απόστασης. Αυτές οι φυσαλίδες δρούν σαν βαλβίδα ασφαλείας, σε περιπτώσεις παγοποίησης του νερού που φυσιολογικά εμπεριέχεται, δίνοντας χώρο ουσιαστικά στον αυξημένο κατά 8% όγκο του νερού. Απορροφούν τις πρόσθετες τάσεις που αναπτύσονται και προστατεύουν το σκυρόδεμα από τη βαθμιαία καταστροφή και τον κίνδυνο διάρρηξης του ιστού του. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αερακτικά λειτουργούν σωστά και προστατεύουν εφόσον δεν έχουν δημιουργηθεί ρωγμές στο σκυρόδεμα.

 Συμπερασματικά όπως εύλογα θα περίμενε κανείς η εισαγωγή αέρα ρίχνει κάπως τις μηχανικές αντοχές του σκυροδέματος αλλά αυτή η παράμετρος εξισορροπείται συνήθως από τη μείωση του υδατοτσιμεντοσυντελεστή w/c λόγω καλύτερης της εργασιμότητας του μίγματος. Επιπλέον η παρουσία των αερακτικών κατά τη νωπή φάση επενεργεί ευεργετικά προς το σκυρόδεμα μειώνοντας τον κίνδυνο της απόμιξης των συστατικών του, αποτρέποντας το διαχωρισμό του μίγματος.

Τέλος έχει αποδειχτεί ότι ο συνδυασμός των αερακτικών και συνθετικών ινών πολυπροπυλενίου κατά την ανάμιξη, δίνει ακόμη μεγαλύτερη  προστασία ως προς τη μακρόχρονη επίδραση του παγετού και σίγουρα είναι κάτι που θα αναλύσουμε σε ένα επόμενό μας άρθρο.
Μείνετε συντονισμένοι!!